Volgens mij is ieder mens bijzonder, maar sommige mensen zijn heel erg bijzonder. Jip Keijzer is zo iemand. Of was zo iemand moet ik zeggen. Op 28 februari 2012 is Jip overleden aan de gevolgen van botkanker. Ik heb hem nooit ontmoet en toch heeft hij op verschillende manieren mijn leven veranderd.
Een open mens zijn
Kort voordat hij overlijdt wordt Jip (voor de tweede keer) gefilmd voor het televisieprogramma ‘Over mijn Lijk’. Jip heeft een boodschap. Namelijk dat hij zoveel moois heeft kunnen ervaren in zijn leven door een open mens te zijn. Open in wat hij voelt en denkt. Maar ook door open te staan voor anderen en door eerlijk te zijn. Hij vertelt dat deze openheid hem mogelijkheden, kansen en liefde heeft gegeven in het leven en hij wil aan anderen meegeven dit ook te doen.
Kwetsbaar durven zijn
Het leven is niet zo voorspelbaar dat je altijd krijgt wat je zaait, maar ik geloof wel dat je over het algemeen meer kunt bereiken door de openheid waar Jip het over heeft. Ik vertaal dit zelf ook wel als kwetsbaarheid, of raakbaarheid. Door het leven gaan zonder schild, zonder jezelf continu te willen beschermen tegen mogelijke dreiging van buitenaf. Deze kwetsbaarheid is een levenshouding die je kunt aannemen en die veel bepalend kan zijn in de dynamiek tussen jou en anderen. De kwetsbaarheid kan tot uiting komen in het geven en ontvangen van liefde, maar ook voor vertrouwen op anderen of op de toekomst, voor het durven zien van kansen en ze aangrijpen. Wees open naar de wereld, dan is de kans een stuk groter dat de wereld opener is naar jou.
Nu is altijd het goede moment
Een andere les van Jip was: ‘Iedereen gaat dood, maar niet iedereen leeft echt. Doe wat je te doen hebt in dit leven en doe het nu. Er is geen reden om te wachten met leven, om dat waar je gelukkig van wordt uit te stellen. Nu is altijd het goede moment. Je weet tenslotte nooit wanneer het ineens niet meer kan’. Hoe vaak hoor je wel niet over mensen die ineens geen tijd meer hebben? Jip was er één van, maar hij heeft wel geleefd en genoten en gelachen en vergeven. Iedereen kent de vraag: ‘Waar zou je op je sterfbed het meeste spijt van hebben?’ Wil jij het risico lopen überhaupt spijt te hebben zonder de tijd te hebben om het goed te maken? Ik in ieder geval niet en om die reden kan ik dus ook geen enkele goede reden bedenken om niet nu te doen wat mij gelukkig maakt, om niet nu mijn hart te volgen. En dat hoop ik eigenlijk voor iedereen.
Cadeaus om uit te pakken
Een derde boodschap van Jip die ik in het bijzonder erg waardevol vind is dat iedereen in dit leven cadeaus krijgt waar hij/zij niet op zit te wachten, maar als je ze dan toch krijgt, kun je ze maar beter helemaal uitpakken. Dit is zó waar. Hoewel soms pijnlijk, moeilijk, hard en zwaar; in iedere les die het leven ons biedt schuilt uiteindelijk een cadeau. De kunst is om dit cadeau te herkennen en te zien of om minimaal open te staan voor dit idee. Dit maakt namelijk ook de moeilijke momenten waardevol, het geeft het zwart een zilver randje. Zo kunnen we ook van de harde lessen leren en er beter van worden in plaats van zelf te verharden.
Nieuw leven
Ik probeer mijn leven tegenwoordig grotendeels te leven op basis van (onder andere) deze drie lessen van Jip. Dat kan ik mede doordat ik twee jaar geleden de keuze heb gemaakt het jaarprogramma te volgen van 365 Dagen Succesvol. De keuze voor dit deelnemerschap was mijn eerste stap in de richting van een nieuw leven, waar ik eerder ook over schreef. Zonder dit jaarprogramma had ik zoveel keuzes nu niet durven maken, zoveel kansen niet durven grijpen en zoveel mogelijkheden niet gezien. De mannen achter 365 Dagen Succesvol zijn David de Kock en Arjan Vergeer en zij waren twee goede vrienden van Jip. De energieke, oprechte, nieuwsgierige en liefdevolle manier van leven van Jip is voor David en Arjan zelfs dé inspiratie geweest om te starten met 365 Dagen Succesvol. In zekere zin kun je dus zeggen dat ik door Jip ben waar ik nu ben in mijn leven.
Dankjewel Jip
Eén van de ontroerendste momenten van het jaarprogramma was in februari 2017. Ter ere van Jip schreven 1200 deelnemers van het jaarprogramma een dankjewel-kaart aan Jip, met hierin omschreven op welke manier Jip hen inspireert. Een (zo het leek) oneindige stroom aan kaarten werd geschreven en later door David en Arjan overhandigd aan de ouders van Jip. Door zo tastbaar te maken hoe Jip nog steeds zoveel mensen raakt wordt de herinnering aan hem levend gehouden en wordt zijn leven en zijn nalatenschap geëerd.
Niet alleen op die kaart, maar ook op deze plek wil ik Jip graag bedanken. Dankjewel Jip, dat je er was. En voor de manier waarop je in het leven stond. Dankjewel voor je nalatenschap. Voor hoe je nu nog steeds voor zoveel moois zorgt in de levens van zoveel mensen. Ieder mens is bijzonder, maar jij toch echt wel heel erg.
Liefs Eva
