Op 3 april 2019 vertrekken mijn lief, onze hond Boef en ik op onze campertrip. Vier maanden lang zullen we door Europa reizen met onze eigenhandig opgeknapte camper. Anderhalf jaar hebben we naar dit moment toegeleefd. Hebben we plannen gemaakt, voorbereidingen getroffen en gefantaseerd. En daar gaan we dan eindelijk. Een plan hebben we niet. We weten globaal een route (van Frankrijk naar Spanje, terug omhoog naar Tsjechië en dan Scandinavië in) en we weten dat we vooral de natuur willen opzoeken. Bossen, meren, rivieren, stranden, dat soort werk.
15 jaar nadat ik een half jaar in Malaga doorbracht als tiener om Spaans te leren rijden mijn lief, Boef en ik met onze camper op 19 april 2019 Spanje binnen. Net zoals toen vol verwachting, op avontuur en klaar om te ontdekken. Toch ook een groot verschil. Toen was ik een meisje, nu kom ik het land binnen als vrouw en heb ik mijn toekomstige man (en de liefste hond) bij me. Wederom de wereld aan mijn voeten, maar op een heel andere manier. Even sta ik stil bij hoeveel ik heb geleerd de laatste vijftien jaar.
Allesbehalve een compromis
Mijn oorspronkelijke wens was om met de camper ook Malaga aan te doen, dat leek me wel mooi symbolisch, maar dat was qua kilometers een iets te optimistisch plan. We houden het bij de noordkust. We rijden van het noordoosten naar het noordwesten en weer terug. Nu klinkt dat alsof het een compromis was, maar het was allesbehalve.
We reden ongeveer 2000 kilometer, bezochten 12 plekken en brachten 16 nachten door in Spanje. We zagen San Sebastián en Bilbao, verbleven tweemaal hoog in de bergen van de Picos en genoten van de ruige kustlijn met ongelofelijke rotsen en stranden. We zagen dolfijnen spelen, aasgieren tekeer gaan op een prooi, keken naar een jagend vosje, we maakten de mooiste hikes en brachten een aantal dagen van onze reis door met mijn moeder die met ons mee gereisd is. Heel bijzonder om dit te kunnen delen.
Pelgrimstocht
Tweemaal kwamen we langs Santiago de Compostela, waar we vele pelgrims zagen die bijna het eindpunt van hun tocht bereiken. Een bedevaartstocht van honderden kilometers die voor velen symbool staat voor reflectie en teruggaan naar de essentie. Hoewel onze reis in niets te vergelijken is met een wandeltocht van honderden kilometers, is er zeker ruimte voor dezelfde zaken. Even helemaal terug naar waar het in essentie over gaat. Genieten van iedere dag, quality time met dierbaren, zorg voor onszelf en elkaar, samenzijn met de natuur en altijd genoeg tijd. We hebben ons inmiddels echt ontdaan van de ruis.
Spanje gaf ons alles
De natuur in het noorden is niet te vergelijken met andere delen van Spanje. Het weer ook niet overigens. En dat hebben we gemerkt. Spanje gaf ons alles. Zon, regen, mist en zelfs sneeuw. We hebben het warm en koud gehad. Zagen herfst, winter, zomer en lente voorbij komen in een aantal dagen. Spanje was plat en bergachtig. Groen en grauw. Lieflijk en ruw. Afgelegen, stil, levendig en druk. En alles was even bijzonder.
Een van de laatste momenten samen met mijn moeder reden we door oneindig Cantabrië. Niets te veel gezegd. Bergen zo ver als we konden zien. Laag na laag na laag. Met achter elke bocht, elke heuvel elke berg een nieuw uitzicht. Steeds weer verrast door wat we zagen. Onvoorspelbaar en onvoorstelbaar mooi. Zoals het in het leven ook is eigenlijk. Wat heerlijk dat we aan alweer een nieuwe fase in de reis zijn aangekomen. Wat zouden de weken onderweg naar Tsjechië ons brengen?
Liefs, Eva
P.S. Vind je het leuk foto’s van onze reis te bekijken? Hier vind je een selectie van de mooiste plaatjes.