Op 3 april 2019 vertrekken mijn lief, onze hond Boef en ik op onze campertrip. Vier maanden lang zullen we door Europa reizen met onze eigenhandig opgeknapte camper. Anderhalf jaar hebben we naar dit moment toegeleefd. Hebben we plannen gemaakt, voorbereidingen getroffen en gefantaseerd. En daar gaan we dan eindelijk. Een plan hebben we niet. We weten globaal een route (van Frankrijk naar Spanje, terug omhoog naar Tsjechië en dan Scandinavië in) en we weten dat we vooral de natuur willen opzoeken. Bossen, meren, rivieren, stranden, dat soort werk.
Frankrijk
In Frankrijk hebben we zo’n 2300 kilometer afgelegd, 11 plekken bezocht en 16 nachten doorgebracht. Allemaal in de natuur. Allemaal op plekken waar we (zo goed als) de enigen waren. Ik denk dat we vooraf niet hadden kunnen bedenken hoe goed ons dat zou doen.
Een vol hoofd
In de aanloop naar onze reis hebben zowel mijn lief als ik nogal veel ondernomen. Jos startte een nieuw bedrijf, ik rondde een geweldig theaterproject af en bracht mijn eerste boek uit. We verhuurden ons huis en maakten de eerste plannen voor onze bruiloft. Het waren fantastische projecten die hebben we opgezet en afgerond, maar de drukte die daarbij kwam kijken bleek ons niet in de koude kleren te zijn gaan zitten. Ons hoofd zat vol.
Frankrijk heeft ons hoofd weer leeg gekregen. Allebei op ons eigen tempo kwamen we langzaam bij van de geweldige gekte waaruit we kwamen. Door goed te eten, veel te slapen, te fietsen, wandelen en buiten te zijn. Door zonlicht op onze huid en het kunnen horen van de stilte. Door de tijd te vergeten en te genieten van elkaars aanwezigheid.
Ratrace
Het is ons niet overkomen, we hebben heel bewust keuzes gemaakt in een periode waarin het kon. Maar veel hooi op je vork nemen betekent ook soms het gevoel geleefd te worden, de continue druk te moeten presteren, steeds moeten doorgaan. Ten koste van tijd nemen voor beweging, meditatie en reflectie. De ingrediënten die wij zo graag een prominente plek in ons leven geven, omdat we ons er zo goed bij voelen. De ingrediënten waarover ik in mijn boek schrijf en weet hoeveel ze betekenen. Die waren een tijdje iets minder prominent aanwezig in onze dagen.
Er is genoeg tijd
In Frankrijk waren ze er weer en voelden we de rust die deze ingrediënten met zich meebrengen. In ons lijf en in ons hoofd. Het lukte ons om los te komen van alles wat moet. En om de boel ook eens de boel te laten. Het hoeft allemaal niet nu. Het kan ook morgen. Er is genoeg tijd.
En het mooie? Juist in de rust kregen we beiden enorm veel gedaan. Met de juiste focus effectief gezien misschien wel meer dan thuis. Alleen nu is er weer balans. Balans tussen drive en ambitie enerzijds en rust, kalmte en stilte anderzijds. Tussen mooie dingen maken en ervoor gaan enerzijds en vertrouwen dat het morgen ook kan anderzijds.
Gelukkig hoeven we niet altijd een paar maanden op reis te gaan om rust te kunnen vinden. De ingrediënten die maken dat het hier lukt kunnen in Nederland ook gewoon weer hun plekje krijgen in ons dagelijks leven. Sterker nog, dat is me langere tijd al gelukt ook. Wat ik persoonlijk te doen heb is niet meer in de ratrace stappen. Nog bewuster mijn tijd indelen. Niet vanuit enthousiasme en drive op ieder project ja zeggen. Beter managen wat ik nu doe en wat later.
Moet ik dit nu doen?
Vorige week las ik een hulpmiddel dat in dit kader heel goed van pas komt. Niet alleen als het gaat om grote projecten, maar misschien juist wel bij de dagelijkse taakjes die alles bij elkaar zoveel tijd in beslag nemen die we eigenlijk aan andere dingen willen besteden. Met een simpel zinnetje kun je voorkomen dat je te veel doet, op het verkeerde moment of om de verkeerde reden. In tijden van drukte kun je jezelf de vraag stellen ‘Moet ik dit nu doen?’ en vervolgens ieder woord apart beantwoorden.
Moet. Moet dit echt? Is het echt nodig? Of kan het wachten?
Ik. Ben ik de enige die dit kan doen? Of kan ik het aan iemand anders overlaten?
Dit. Is dit wat mijn volledige aandacht verdient of zijn er belangrijker dingen te doen?
Nu. Is dit iets wat nu moet gebeuren? Of kan het ook later?
Doen. Nu weet je of je of je in actie moet komen…of niet!
Ik ga dit de komende maanden goed oefenen. Ik denk dat ik erachter ga komen dat er vooral veel niet nu door mij gedaan moet worden. Dan kan ik terug in Nederland met dezelfde balans weer het normale leven in. Doe je mee?
Inmiddels zijn we in Spanje. Welke inzichten zou dit mooie land voor ons in petto hebben?
Liefs, Eva